منارههای دارالضیافه؛ فانوس راه مسافران قدیم
اصفهان یکی از شهرهای تاریخی ایرانه که لقب نصف جهان را به نام خودش ثبت کرده و گوشه و کنار اون پر شده از بناهای سنتی و آثار ارزشمندی که هنر معماری دورههای مختلف تاریخ رو به نمایش گذاشته.
منارههای دارالضیافه هم یکی از این بناهاست که قدمت اون به قرن هشتم هجری برمیگرده و جز آثار ملی ایران به ثبت رسیده.
مناره در لغت به معنی نشانه هست و در گذشته برای هدایت مسافران چراغهایی رو روی منارهها روشن میکردن تا کسانی که از اون شهر عبور میکنن راه رو گم نکنن، همچنین مناره محلی برای اذان گفتن و نمادی برای پیروزی به شمار میومده.
معماری منارههای دارالضیافه هم مثل سایر بناهای تاریخی این شهر از معماری خاصی بهرهمند شده که باعث عظمت و شکوه دو چندان اون شده. بالای سردر، دو گلدسته مدور آجری وجود داره که با مقرنس کاری و کاشیهای رنگی تزئین شدن و ردی از کاشیهای فیروزهای در بافت آجری اون جا خوش کرده، ارتفاع این منارهها ۳۸ متره و بر روی پایههای هشت ضلعی بنا شده و کتیبه مقرنس بالای منارهها با خط ثلث روی کاشیهای لاجوردی نوشته شده.